Tüm bunlar ne kadar da tanıdıktı. Bir o kadar da yabancı... Bir daha asla düşmek istemeyeceğim karanlık bir kuyunun tam ortasındaydım. Zihnimde çaresizlik naraları, bileklerimde soğuk bir kelepçenin soğuk yankısı, iyi ki yaptın diyen şeytanın tiz kahkahası hırpalıyordu susturmaya çalıştığım vicdanımın haykırışını. Kimine göre imkansız olan bir durum.  Kimine göre ihtimal olabilir mi? Belki ilahi bir güç... Belki kader... Belki de bir tesadüf... Sevilmek için yalvaran dilsiz kalpler, affedilmeyi bekliyordu en çok yara almış gönüller... Beni sevme... Hoşça kal sevmemişken gidenim... Sevmese bile sevgisini hissettirenim... Uykusuz gecelerim... Bir adım kadar yakın, asırlarca uzaksın.