"Seni affettiğimi söylemeyi bir türlü kendime yediremedim. Ne zaman ki hastalandım, ölüm döşeğinde yatacak duruma geldim, o zaman kalemi elime aldım. Sen benim deli, deli olduğu kadar da zeki kızımsın. Kaçıp gitmene tabii ki üzüldüm ama biliyordum ki benim her tuttuğunu koparan kızım bunun da üstesinden gelecektir. Sözü uzatmaya gerek yok kızım, seni çoktan affettim. Tek eksiğim ölmeden önce sana sımsıkı sarılamamak oldu…*

Baban...