Gölge dövme gölgeler askıda izleri silik bulanık yollar tutunamıyor içimizde şimdi koyu zaman şimdi ürkek bakıyor bize gelecekten bir hayal gibi başka bir mevsimi toprağa karışmış yapraklar zamanın ödünçleri bekletirken şimdi suçsuzum suçsuz bütün yağmurlar üşüyor benimle ışık bile tanimiz kuş tutsağı herkesin tek başına uyandığı aynı uykudayız uyutmuyor beni uyuturken zamanları karanlık gökyüzü savat ay ürkek anımsatır bilmeyerek geçtiğim hayatın içindeki rastlantıları yerine koydum sandım anladım hiçbir şey kendi gölgesinde değil.