“Bu cemiyetin niteliği hemen basitçe şöyle açıklanabilir: Eksantrik bir bohem kulübüdür, üyelik için tek bir mutlak koşul vardır, o da adayın, hayatını kazanma yöntemini kendi keşfetmiş olması. Tamamen yeni bir meslek olmalı.” Chesterton, 1905 yılında yayımlanan Garip Meslekler Kulübü’nde okuru Londra’nın ücra köşelerinde kalmış tuhaf mucitlerin dünyasına götürüyor. Buradaki mucitler, bilimsel-teknik ufuklar açan dâhiler değil. Sosyal ilişkilerin karmaşıklaşmasıyla doğan görünmez ihtiyaçları fark edip akla hayale gelmedik mesleklere dönüştüren yeni bir deha türüyle tanışıyoruz. Bu mesleklerde alışıldık ticari zekâ yerine en ulvi felsefeleri insan ilişkilerinin küçük ayrıntılarına uyarlama becerisi kendini gösteriyor, tabii bazı aksaklıklarla. Paradoksların Prensi Chesterton bu yapıtını Londra’nın kasvetli atmosferinde işleyen canlı bir mizah atölyesine ayırıyor.