Hissetmiyordu, bir amacı yoktu, yetişmesi gereken bir yeri ya da kaçırması gereken bir fırsatı da yoktu. Boşlukta duran her şey gibi sallanıyordu Asi. Sadece sallanıyordu... O’na göre doğumu ve ölümü planlanmış bir canlı sadece süreyi doldurmalıydı ve vakti geldiğinde de kapıyı çekip çıkmalıydı. Asi iyi bilirdi; kapıyı çekince, ardında kalındığını…