Ben bu korkuyu yarım asır önce, şehirde yarı yarıya kaplamış yaygın bir durumda, görüp yaşadım. Çocuklar, hem gittikleri mektebin hocasından, hem de başka bir mektebin hocası olduğunu bildiği kişiden korkardı. Bana öyle geliyor ki her mektebin kalfasından, kapıcısından, amincibaşısından da... Annenin: Hafızından da korkarlardı. Çocuklar azıcık büyüyünce annelerin yakınması başlardı:

*Hiç olmazsa gündüzleri başımdan gitsin. Bıktım bu oğlanın elinden. Ne durmasını bilir ne de oturmasını!*