Onu büyük güne hazırlayanlar, çok güzel, bir prenses, bir film yıldızı gibi diyerek, hayranlıklarını dile getiriyorlardı. Giz, mutsuz bir prenses diye içinden geçirdi. Aynada kendine baktı, gerçekten usta bir ressamın fırçasından çıkmış gibiydi. Ama o ressamın unuttuğu bir şey vardı. Gözlerine gülümsemeyi, yüreğine mutluluğu koyamamıştı. Kırgındı, kırgın kalacaktı bu ressama. Ta ki, hiçbir şey unutmamacasına yeni bir tablo yapana kadar.