Evet demeden önceydi. Kalem ilişti bir yerlerden ellerime. Ellerimden bir yol uzandı gönül kapıma. Gönlümün kapısı ardına kadar açıldı. O an‘dan sonra bildiğim ne varsa unuttum. Bir damla sevgi oldum; hafifledim, kayboldum göklerde.Sonrasında; zamanın durdurulamadığına, sonsuzluk diye bir yer olmadığına, aşkın ve sevginin biteceğine, hayatın bomboş ve anlamsız olduğuna, ümitlerin gerçekleşmeyeceğine, inançların yıkılabilirliğine, mucizelerin palavra olduğuna beni kimsenin inandıramayacağı bir bulutun içinde buharlaştım sevgiyle.Sevgi bulutunun içinde bir damlaymışım meğerBir zerrecik Nasıl da büyükmüş sevgi dolu bu güzel EvrenDaha ne sevgiler varmış bitmeyenKarşılık beklemeden üstelikYüreğim sevgiymiş, sevenmiş; tereddütsüz, hesapsız...Dilimin suskunluğu bundanmış;Kalemimin cüreti yüreğimden dökülenlerimdenmiş.Bir damlası bu kitaba damlamış çok şükür.