Küçük sandığımız karanlık odamızdan pek çok eşya çıkıyor. Hepsi ablam için hazırlanmış, çeyizlikleri. Ablam giderken hepsini alıp götürüyor. Annem ablamın arkasından çok ağlıyor, dövünüyor:

- Ah vefasız kız beni bu evde yalnız bırakıp gittin! Ben artık sensiz ne yaparım? Kimin yüzüne bakarım? Keşke beni de götürseydin, beni de götürseydin! Ağıtlar yakıyor ablamın arkasından. Bazen de babama sataşıyor:

- Sen istedin, sen istedin onun bu evden bir an evvel gitmesini. Al artık oğlunla otur koca evde gerine gerine!