Kimsin sen? 
Peki ya ben kimim? 
Yalnız mıyız bu koca evrende? 
Sarıl bana, öp boynumdan. 
Aşk olsun adı ama aşk değil bu. 
Görüyorum, hissediyorum, 
Derinine işliyorum, içime işliyorsun. 
Gözlerinin içine bakıyorum. 
Seni tanıyor muyum? 
Beni bilmiyorsun, nereden bileceksin? 
Öyleyse nereden geliyor bu his? 
Hiç tanımadığım bu kadın, 
Hiç tanımadığın bu adam, 
Aşk gibi, 
Ama değil gibi... 
Ve olabilecek diğer bütün ihtimaller gibi. 
Ve sadece... 
Sen gibi, 
Ben gibi, 
Biz gibi. 
Marcos ünlü bir balerin olan annesini yeni kaybetmiştir. Hayat hakkında bildiği her şeyi ona öğreten bu kadını kaybetmek, Marcos için yaşama sevincini kaybetmek gibi olur. Tam da artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını düşünürken gelen bir telefon sayesinde Marcos hiç kimselerde bulunmayan ve hatta gerçeküstü bile sayılabilecek yeteneğini tekrar kullanma fırsatı bulur. Ve bu, ona henüz hayattan vazgeçmek için çok erken –bazı durumlara göre de çok geç– olduğunu gösterir.