Büyüleyici bir güzelliği vardı Efsun’un. Ve Tekin, onun gözlerine bakarken zamanın durduğunu hissediyordu.

Tekin, böyle bir kadın karşısında çaresizdi. Taze bir çiçekti Efsun ve Tekin, onu dalından koparıp avuçlarında tutmak için delicesine bir arzu hissetse de bunu yapmamakta kararlıydı çünkü layık değildi Efsun’a. Ama kendini ne kadar uzak tutabilecekti bu büyüleyici kadından? Tek bir dokunuşta onu yerle bir eden bu kadına karşı delicesine bir istek duyarken, nasıl engel olacaktı ona dokunmak için çıldıran ellerine?

Peki Efsun, hiç kendine göre olmayan bu adamla nasıl baş edecekti? Bay Yanlış’tı o. Yine de kendini ondan uzak tutamıyor, ateşe çekilen pervaneler gibi Tekin’e çekiliyordu.

“Sen sevilmeyecek bir adam değilsin. Kimseye, gerçek seni görmesi için izin vermemişsin sadece.”