Boş  gözlerle bakarken sonsuzluğa bir çınar devrildi şehre. 
Bir yürek vuruldu…
Renksiz, soluk feryatlar yağdı  omuzlarına umudun.
Daha dün gibiydi sanki. Onunla defalarca bu rıhtımda buluşmuş, yanındaki kafe de çay içmişlerdi. Daha yeni gitmiş gibiydi sanki.
Oysa dün geri gelmeyen bir düştü  artık.
Rıhtıma, hırkalara, gönlünün arka odalarına, dahası  hayatına sinmişti kokusu. Kafe de ki bardaklarda nefesinin buğusu kalmış, gibiydi.
Oydu denizleri kıskandıracak dalgalı  sarı saçlı başını  güvenle göğsüne yaslayan.
Oydu solmayan papatyalar üzerinde kendisini sonsuzluk ülkesinde mutluluğu yaşatan. Ve onunla birlikte iken  bitmeyen sevinçler yağmıştı omuzlarına..