“Bazışarkılarinsanıhayalleredaldırır.Bazenenufakbirkelimeileçokuzaklaragidersin.Hayathepyolsunar.Belkiyanlışyoldasındıramayinedegitmengerekir.”

Siyah, deri defteri elime tutuşturup gitti. “Güzel Adam’a” yazıyordu ilk sayfada. Kimdi Güzel Adam? Ben kimdim? Herkes imkânsıza bağımlıydı bu hayatta. Kaç defa sınayacaktı hayat beni? Kaç defa sınanacaktım sevdiklerimle, gerçeklerimle? Ben hayallerimi “Düşe Yazdım”, umutlarımı yıldızlara…

İmkansızı isteyen gözlerim, ancak senin ruhunda kanatlanırdı.