“Yavaş yavaş titremelerim ve çarpıntılarım geçmeye başladığında kafam yeniden çalışmaya başlamıştı. O an öyle saçma şeyler düşünüyordum ki anlatmak mümkün değildi. Sanki yıllardır bu dairede yaşıyordum ve birden bu evde benimle birlikte yaşayan çok sevdiğim bir kişi beni terk edip gitmişti, ben de onun geride bıraktığı yalnızlığın içinde boğuluyor, âdeta o hayal ürünü yüzünü hiç gözümde canlandıramadığım kişiyi arıyor, onun yokluğuyla ürperiyordum. Birden bütün düşüncelerim karıştı ve hiçbir şeyi yönlendiremez oldum.”