Hayaller kurarız bazen, planlar yaparız, isteriz, bekleriz… Hiçbiri olmaz halbuki. Hayaller yıkılır, planlar bozulur, elde edemezsin istediğin, beklediğin hiçbir şeyi. Elinde kalan sadece koca bir hiç olur. Kabuğuna çekilirsin sonra; hayal etmeyi, plan yapmayı, istemeyi, beklemeyi bırakırsın. Karşına çıkan her engelde umudundan bir parça bırakır en sonunda da tükenirsin. En beklemediğin anlarda en beklemediğin yerlerden yersin yumruğu göğsüne, nefesin kesilir, yığılır kalırsın.
Ancak bir gün bir cemre düşüverir ömrüne. Kurumuş dalların çiçeklenir, kış biter bahar gelir. Sarılır teker teker tüm yaraların ve o yaraların yerinden en güzel çiçekler filizlenir. Hiç beklemediğin anda ısınır ellerin, en derinden gülmeye başlar göz bebeklerin. Yeter ki kaybetme yüreğindeki güzelliği, söndürme içindeki umut ateşini ve bil hiçbir güzelliğin vaktinden önce gelmeyeceğini.