Örf, adet ve cehaletin gölgesinde yetişen her birey ister kadın ister erkek olsun, hayatın içinde bunun bedelini öder. Kadın en zayıf halka seçilir, görmezden gelinip susturulup cezalandırılır. Erkek ise bu düzenin yükünü sırtında taşır. Çoğunlukla uygulayıcıdır. Sonucu, herkesi bir şekilde içine alır. Cehalet yıllar boyu “kader diye” belleklere kazınmıştır. Kendisine uymayanı suç ve günah sayar. Kuşaklar boyunca aynı hikâye devam eder. Kırılan hayaller, yarım kalan hayatlar ve suskun bırakılan insanlar… Bazen karanlığın en koyu anında bir ışık doğar. Tıpkı köyün öğretmeni gibi; kendi halinde sessiz ama gerektiğinde bir hayatı kurtarma cesaretini gösteren… Onun açtığı kapı bir kurtuluş değil, başka bir dünyanın da mümkün olduğunu gösterir ve yıllar sonra, geçmişin yaralarıyla bugünün acıları buluşur. Meryem ile Gülsüm, farklı kuşaktan iki kadın, aynı acının etrafında birleşir. Onları bir araya getiren; aynı kaderi, yaşanmışlıkları, dayanışmanın, paylaşmanın, yeniden doğmanın gücüdür. Bu roman cehaletin karanlığını ve bireylerin sessiz çığlığını anlatırken, aynı zamanda bir çıkış yolu da gösteriyor. İnsan olmanın, el uzatmanın, birlikte direnmenin ışığı hiçbir güç tarafından söndürülemez.