Doktor Osman, hastanesindeki hizmetlilerden Ibrahim Efendiye kapat evladim, su televizyonu talimatini verdikten sonra Ankaradan yeni tesrif etmis misafirlerine döndü, sordu: Efendim, haber maber dinlemek ister miydiniz? Isterseniz açik kalsin. Özür dilerim. Bir an gaflete geldim, odada fazladan ses olmasin diye kapattirmak istedim, sizleri düsünemedim. Size sormadim. Çok özür diliyorum. Isterseniz açik kalsın. Biraz mahcup olmus gibiydi.

Siz bilirsiniz, doktorum. Biz haberleri daha yakından izliyoruz, Ankarada haberlerin içinde yaşadığımız gibi olayların da çok zaman ortasındayız, en azından yanıbaşındayız, burada da televizyonla ilgilenmenin bir manası yok. Nasıl isterseniz öyle yapın, ister açın, ister kapatın. Biz isimizi bir an önce bitirelim ve Ankaraya, evimize dönelim, isteriz. Yoksa bize ne bu televizyon haberlerinden... Rahatladı. Demek, televizyon kapatilabilirdi. Yanlis bir harekette bulunmadığı sonucuna vardı.