Birkaç yanlış tercihin ve amansız bir adama aşık olmanın hayatını ne kadar değiştireceğini bilmiyordu Devrim. Ölümün kıyısında dolanmak, içindeki sızıya göğüs germekten daha kolaydı.

Peki ya zihninde dolanan gölgeler bir insan formunu aldığında, kaybedilecek tek şeyin benliğin olduğu noktada, her şeye kafa tutmak yine de mümkün müydü?

*Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini layığıyla taşıyorum, çünkü ‘devrim’ sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, ben yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Biricik (!) oda arkadaşım ise inanmak istemesem de bir erkek. En tuhafından, çekicisinden üstelik ve yavaş yavaş fark ettiğim üzere oldukça karanlığından.

Neyse ki kötü kararlar, anlatılmaya değer iyi hikâyeler yaratır.*