Arkasını döndüğünde kobra yılanı onu sol göğsünün üstünden  sokmuştu. Büyük bir acıyla bağırdıktan sonra geri dönüp babasına baktığında onu görememişti. Acı bir şekilde *Baba!* diye bağırmaya başladı. Fakat babası ortalıkta yoktu. Buz gibi hava, yılanın soktuğu yeri âdeta çürütmüştü. Ama artık acı hissetmiyordu. Birden dik başlı yılanın yavaş yavaş kendinden uzaklaştığını gördü. Yılan birkaç saniyeliğine dik başını kendisine çevirip baktığında âdeta şaşkınlıktan dilini yutacaktı. Babasının kafası, dik başlı yılanın kafasının yerine geçmişti. Birkaç saniye içerisinde yılan gözden kaybolunca, tabiat birden yemyeşil olmuştu. İlkbahar mevsiminin ilk hissedilen anları yaşanıyordu. Aldığı her nefes başını döndürüyordu.