Günlerin önemi yok ya da zamanın. Bir anda, yarının cuma olduğu, geldi aklıma. Akıl demişken, insanların kendinde çok fazla olduğunu düşündükleri, nesne bu. Bir de şu adam, o bizi yazmak istedi; bizse meçhulü severdik. Görünmeyi sevmeyiz öyle ulu orta; görünmek ve bilinmek büyüklük ile dostluktur. Meçhul olmak, en büyük şöhret bize. Yazar, bunları yazmadan önce sayıklamalarımızı duydu.
Konuşmalarımızın ilhamını aldı bizden. Sonra, hayatlarımızın meçhul adımlarını noktalamadan takip etti. Herkesin *Deli.* deyip geçtiği çılgınlığımızın, hikmet tarafını anlamaya çalıştı galiba.

Yalnızlık yüklü, meçhullükle biliniriz. Sustukça, yalnızlığı çoğalır insanın. Bunu, akıllılar bilmez.

Bize sadece *Meczup.* derler, bizse güleriz.