"Davulun Çağrısı," şamanizmi nostaljik bir kalıntı olmaktan çıkarıp günümüzün ekolojik, tinsel ve varoluşsal krizlerine acil bir felsefi müdahale olarak sunuyor. Bu eser, modern insanın doğadan kopuşunu sorgularken, evreni canlı bir bilinçler ağı olarak gören radikal bir "ontolojik demokrasi" fikri öneriyor. Bu kozmosta şaman, doğaya hükmeden bir büyücü değil, varlıklar arası hassas dengeyi gözeten bir "kozmik diplomattır". Kitap, okuyucuyu yalnızca kadim bir geleneği öğrenmeye değil, aynı zamanda teknolojik gürültümüzün içinde kaybettiğimiz o bütüncül ve ilişkisel varoluş biçimini yeniden keşfetmeye çağırıyor. Davulun ritmi, geleceğe uzanan kadim bir sestir ve duyulmayı beklemektedir.