“...Yürüyüşlerim sırasında gözüm uzaklardaki bir noktaya takılmasa en doğrusunun artık geri dönmek olduğuna neredeyse karar vermek üzereydim... Birden uzaklarda, çok uzaklarda o buhur tabakasının ardında bir ‘şey’ görür gibi oldum. Gördüğüm, bir  tepenin üzerine dikilmiş bir kaleydi...”

Bu kitapta her an her şey olabiliyor. Gece vakti uğultular salarak ağır ağır büyüyen meymenetsiz çukurlar belirebiliyor. Hüzünlü gergedanlar  yanlış kıyılara vuruyor. Yazmadıkları kitaplar yüzünden insanlar hapse düşüyorlar. Yasaklı sözcükler, döküldükleri dudakların sahiplerine cefa  çektiriyor. Yolculuklar sonsuz çöllerde bitiyor... Tayfun Pirselimoğlu, acayipliklerle dolu tekinsiz âlemleri ve bu  âlemlerin mütemadiyen tedirginlik yaşayan sakinlerini kendine özgü  mizahi bir dille anlatıyor. Çölün Öbür Tarafı, zamandan ve mekândan  azade hikâyeler... Aşinası olduğumuzu sandığımız hayatlara dair tuhaf kesitler.

“Onca zamanın sonunda varacağımız menzil, gelip dayandığımız bu çöl olabilir miydi?”