Maurice Maeterlinck sembolist tiyatroya kazandırdığı seçkin yapıtlarından dolayı 1911’de Nobel Edebiyat Ödülü’ne değer görüldü. Yapıtlarını Fransızca yazan ve Fransız edebi akımlarından esinlenen Belçikalı yazar, İkinci Dünya Savaşı patlak verdiğinde ABD’ye göçmüştü. 1941 yılında New York’ta insanlığın geleceğine dair bir nevi “vasiyetname” kaleme aldı. Edebi üretimine görkemli bir nokta koymak amacıyla yazmaya giriştiği bu yapıt için ustalaştığı bir türü, tiyatroyu seçmişti. Çocukların Gecesi dramatik ve çokanlamlı diliyle, iki çocuğun deneyimlediği olağanüstü bir gecenin felsefi hikâyesine dönüştü. O karanlık gecede olumsuz güçlerle çarpıştıktan sonra şafak sökerken daha iyi bir dünya inşa etmeyi başaran çocuklar yarının insanını, geleceğin aktörlerini temsil ediyordu. Antonin Artaud’ya göre, Maeterlinck bu yapıtta “edebiyata bilinçdışının birçok zenginliğini katma” konusunda öncülük etmiş; materyalizm, doğa, ölüm ve mutluluk gibi kendisi için değerli temalara yönelirken iyimserliği elden bırakmamıştır. Yazarın ölümünden 75 yıl sonra, torunu tarafından “mucize eseri” bulunarak gün ışığına çıkarılan Çocukların Gecesi, tıpkı Küçük Prens gibi, her yaştan okura verecek mesajı olan zamansız bir başyapıttır.