Cumhuriyet Halk Fırkası (CHP) 1935 yılında gerçekleştirdiği 4. Dördüncü Parti Kurultayı’nda, “yurt genelinde laik eğitimi yaygınlaştırılma” hamlesini başlatma kararı almıştı. Bu yeniliğin adı Köy Enstitüleriydi. 1940 yılında açılan bu okulların temel amacı kırsalın çağdaşlaşması ve köy çocuklarını cumhuriyetin ülküsüne yaraşın insanlar olarak yetiştirmekti. 
Köy Enstitülerinde eğitim alan köy çocukları öğretmen çıkacaklar; kırsalda yaşayan çocukları kendileri gibi vatana yararlı, sorgulayıcı, devrimci, Atatürkçü ve elinden her işi gelebilen öğretmenler olarak yetiştirecekti. Ülke nüfusun o yıllarda %80’ini oluşturan köylülerin eğitilmesi, Türkiye’yi kısa zamanda çağ atlatacak düzeye ulaştırabilecekti. 
Bir zamanlar Emir’in köyündekiler aynı gün yaylaya çıkarlardı ve orada ”Göç ateşi” yakılırdı. O ateş ki Emir’e ve diğerlerine yaşama sevinci verirdi. Yıllar sonra İstanbul’a göçen Emir öğretmen ve ailesi, koskoca kentte bir ateşin içine atılmışlar gibiydi! Onların yüreklerini kavuran, ”Göç Ateşi” binlerce insanın da hayatını karartmaya devam ederken, Baba Tonguç’un ÇOBAN Ateşi’ne daha çok ihtiyaç duyuluyordu.