Daha on dördündeydi. Her çocuk gibi onun da düşleri vardı. Bir gece yarısı birden kapı çaldı. Gözünün önünde ağabeyleri, annesi ve babası katledildi. Her şeyden uzaklaşmak istediyse de, yazgısı onu bırakmadı. Oysa seri katil olmayı istememiştim ama oldu. Parçalanmış yaşamlar, istismara uğrayan çocuklar… İstismarcıların peşinde olan Cesur; düşleri çalınan, öldürülen, her yönüyle sakat bırakılan çocukların katillerini arıyor, katillerin cezalarını da kendince veriyor. Cesur, bu dünyada yalnızca çocuklar ve çiçekleri çok sevdi çünkü ona göre saf kalan yalnızca bu iki varlık… 
Hepimize de şunu söylüyor. 
“Çocuklarını sevin ve onlara sahip çıkın. 
Çiçeklere de...”