İnsanı iskeletten, etten ibaret sanıyoruz ama sudan farkı yok benim fikrimce. Başıma gelse kaldıramam… dediği her şeyin kalıbına su olup doluveriyor insan. ‘Dayanamıyorum!’ dedikçe bir yenisi, üstelik artarak ekleniyor. Sonra öyle bir yere varıyor ki insan, acımıyor canı. İskelet dediğimiz içimizdeki sert kısım bile su olup alıyor bulunduğu şekli. Her şeye dayanıyor insan.

Hikayemi dinleyenler, acıklı bir surat ifadesi ile gözlerini gözlerimden kaçırıp, dehşet içinde nasıl dayanıyorsun? diye soruyorlar. Oysa ben dayanılmaz bir şey yaşadığımı sanmıyorum.