Kimse kalmamıştı. Yakalananlar, kaçağa düşenler, çekip gidenler. Soğuk bir çöle dönmüştü mahalle... Tarihe küsmüş gibi, ga lül beladan beri hüzünlüymüş gibi. Ama biri vardı hâlâ... Sol Mohikanlardan biri. Kimsenin bilmediği bir izbede, taş baskı bildiriler çoğaltıyordu hâlâ, hâlâ gülümsüyordu, hâlâ seviyordu. Türkü söylüyordu; Dürüyemin güğümeleri kalaylı, Dürüyemi aldatması kolay mı... Sanki onu yüzyıllardır görmemiştim, ondan haber almamıştım, yüzyıllardır. Ama biliyordum. O vardı, oralarda... bir yerlerde... tek başına da olsa... Sonuncu Sol Mohikanlar adına... Geleceği yazıyordu.... Bu Atmaca yuvalarında. 

12 Eylül 1980… Türkiye tarihinin öncesi ve sonrasıyla kabus darbesi.
O dönem Ankara’sının gençlerinden biri Suat Karavuş. Meşhur Çinçin, Yenidoğan, İskitler bölgeleri… O bölgelerde yaşananlar ve sonrasında yaşanan savruluşlar.
Dönemine ve yaşananlara bir tanıklık romanı Celali Söylenceler…

“Şelaleye
Düşmüştür
Zeytinin dalı;
Celaliyim
Celalisin
Celali.”