Zahid`in kan beynine sıçramış, etrafındaki her şey karanlığa bürünmüştü. Yerinden hızlıca kalkıp Javor`un üstüne doğru koşmak istedi ama ayağa kalkar kalkmaz tüfeğin dipçik darbesini kafasında hissetti. Yere düşerken yolun ilerisinden gelen kamyonun ışıklarını gördü hayal meyal. O anda yere yığıldı, her şey karanlıktı artık. Sessizliği ve yüzünden süzülen sıcak kanı hissediyordu şimdi. Javor ve Dimitar isimlerini hayatı boyunca unutmayacaktı. Bu, karısını ve bebeğini gördüğü son andı.

O günden sonra Srebrenitsa`ya hiçbir zaman güneş doğmadı.