Hayat; bizim niyetlerimiz ve seçimlerimizin karşılığı olarak bize sunduklarının toplamıdır. Sunulanın beni mutlu etmediğini anladığımda kendimi sorgulayıp nerede yanlış yaptığımı bulabilmek için çıktığım içsel yolculuğun sonunda vardığım yere papatyalar ektim. Papatya yapraklarından örülmüş kanatlarımla okyanusların üzerinde süzülürken mavinin huzur veren tonuyla yudum yudum içtim mutluluğu.
Pişmanlıklar hırkasını çıkarırken üzerimden kalkan yükün ne kadar ağır olduğunu, adımlarım hızlanınca anladım. Umutlardan üretilmiş iplikle geleceğimin kumaşını ördüm, kimsenin yırtamayacağı kadar sağlam. Tıpkı yere sağlam basan ayaklarım gibi. Tıpkı gökyüzüne gülümseyerek bakan gözlerim gibi. Tıpkı hayal kırıklıklarına gülüp geçtiğim gibi.
Mutsuzluklara gebe kalarak ben, beni doğurmuştum aslında. Hayallerimdeki beni…