Bize her an eşlik eden, hatta bir parçamız olan gölgemizin hiç farkına varmamamızın onu üzebileceğini, kırabileceğini, hatta kızdırabileceğini düşündünüz mü? Nereye gidersek oraya geliyorsa, biz konuşurken konuşuyorsa, biz susuyorken o da susuyorsa, onun da bizim gibi bir kalbi ve aklı olabileceğini düşünmek, ilk bakışta saçma gibi görünmekle birlikte hiç de saçma olmayabilir. İhmal edilen herkes gibi o da, günün birinde canına tak edip bizi terk etmeye kalkabilir.

Ve hepimiz en az bir kez deneyimlediğimiz için biliriz ki terk edilmek hoş değildir. Ve terk edildiğimizde, birden, bizi terk edenin o güne kadar fark etmediğimiz bir şekilde, hayatımızda ne kadar önemli olduğunu görürüz. Ama artık iş işten geçmiş olur.