Gerçeklik ile herhangi bir bağ kurma telaşına  düşmeksizin yazılmış bu kitap, Gerçeküstücülüğüyle en az gerçeklik kadar somut bir etkiyle çarpıyor okuru. Soyutluğuna inandığımız Tanrısal Bakış Açısı, okurun ensesinin hemen ardından  fısıldıyor sözcüklerini. Israrcı, rahatsız edici, kabul etmekte  zorlanacağınız kadar sahici! Öyle yakın ki… Okura okumak değil, “olmak” kalıyor.

“Nietzsche delirmeseydi intihar ederdi Meryem. Buna eminim. Bir bakıma yaşam istencinden kurmuştu felsefesini hatta direkt böyle der Ecce Homo’da. Ancak, aslolan intihar istencidir. Delirmeseydi anlayacaktı Meryem, biliyorum anlayacaktı. Belki de anladığı an delirmişti. Bilirsin, hassas bir adamdı Nietzsche. Of, yoksa ben de mi hassas bir adamım! Hayır! Katiyen delirmeyeceğim. Bir şeyler yapmam gerek. Ölmeliyim.”