Hani her şeyi bırakıp kimsesizliğe çekilmek ister ya insan…

İşte öyle bir gidişin hikâyesi bu.

Telefon kapalı, adres belli değil.

Kim kaldıysa kaldı arkada…

Bir parça yalnızlık özlemi, bir tutam huzur makamı…

Ama geçmiş denilen şey yapışır adamın boğazına.

Tırnaklarını geçirir acılar, pişmanlıklar…

Bir sızı yoklar her daim sol yanını.

Sol, acıların vatanı…

Bir haber çıkar gazetede,

bir kadının ölümü ücra bir köye kadar ulaşır.

Aranan sükûnet, kaybolur karanlıkta.

Ki bir de baba derdi var en derinlerde.

Gözlüğün kırık camı güneşin ateşini alır, yakar defterin kırmızısını…

Acılar ve umutlar, yüreğin iki yakası.

Sebahattin Eker’in kaleminden usta işi bir varoluş çabası…