Kim salkım sağanak bir yağmurun pençesinde yürür ki? O sağanak ki insanın iliklerine kadar işler, 
onu sırılsıklam ve bir başına bırakır. Hasret insanı bazen bu şekilde yakalar. Bir günlük kavuşmanın ardından kapanır gündüz geceler başlar. Hüzün ağır ağır iner gözyaşlarına, uzun bir yoldan gelir gibi yorgun ve korkaktır. Hasret ise adına ödüller konan bir kavuşma sonrasıdır. Kayıtsız şartsız ve ilelebet o gönülde yaralı kalır. Kavuşmanın süresi dolmadan yakaladı hasret onu. Kavuşmanın bittiği tam da o anda.
O ne yakıcı bir ateşti ki yaşayan güzel şeyleri bırakmadı içinde.