Herkesin sırları vardır değil mi? Kendisine ait olan, çoğu zararsız büyük veya küçük sırlar. Benim de birkaç tane -tamam, aslında epeyce- var. Üstelik benimkiler çok da zararsız sayılmaz. Yine de nereden bilebilirdim ki bir gün hayatımı karmakarışık bir hâle getireceklerini? Oysa planım son derece basitti: Kalbimin tekrar kırılmasına asla izin vermeyecek ve beş yıl önce yaşananları, gerçekte neler olduğunu kimseye anlatmayacaktım. Hayatı her zaman fotoğraf makinemin kadrajından izleyecektim kısacası. Böylece asla düşmez, üstümü kirletmez ve dizlerimi yaralamazdım. Fakat on üç yıl önce veda ettiğim haylaz komşu oğlu beklenmedik bir anda tekrar karşıma çıktığında düşmem kaçınılmazdı. Nitekim hemen sonrasında telefon çaldı. Arayan kız kardeşimdi. Cevap verdiğim anda her şey tepetaklak oldu. Hem de sonsuza kadar.