Bu kitabı kalemle yazmadım.
O, içimde yıllarca sessizce yazıldı.
Her kırıldığımda bir satır…
Her dua ettiğimde bir cümle…
Her sabah yeniden başladığımda bir paragraf daha eklendi.
Ben sustum, kalbim yazdı.
Bu, güçlü görünmeye çalışırken içten içe yorgun düşen,
Ama yine de “Devam et.” diyen herkesin hikâyesi.
Hayat beni defalarca sınadı.
Kimi zaman düştüm, kimi zaman sustum…
Ama her seferinde içimdeki ses yeniden konuştu:
“Henüz bitmedi.”
Bu bir başarı öyküsü değil.
Bu, kalpten kalbe yürüyen bir diriliş.
Yaralardan geçip duayla iyileşen bir yolculuk.
Eğer bir gün bu kitabın son sayfasını kapatırken
Kalbinin en sessiz yerinde şöyle dersen:
“Ben de yeniden başlayabilirim…”
İşte o zaman bil ki,
Bu kitap sadece okunmadı…
Senin hikâyene karıştı.
Çünkü mucize bazen bir kadın gibi sessiz,
Ama adımlarıyla dünyayı değiştirecek kadar güçlüdür.
“Hayat seni çiçeklerle karşılamasa da…
Sen yürümeye devam edersen,
O çiçekler adımlarının izinde açar.”