Dilden dökülen kelimelere kanma,
Kalpten dökülen ne zehirler vardır insanda.
O ateş sen mum,
Erirsin baş ucunda,
Kanma o ateşin sıcaklığına.
Dört elle sarılmışken hayata,
Hayalleri dört duvar arasında yok olup gitti.
Evladının kokusu zehir oldu ona,
Hayatın sevgiye muhtaç bırakabileceğini nereden bilebilirdi…