…Baba kız binanın merdivenlerden inerlerken binanın değişik yerlerinden yıkıntı sesleri geliyordu. Ayaz’ın babası ve ablası apartman kapısından yeni çıkmışlardı ki apartman onların üzerlerine yıkıldı. Baba ve kızı yıkılan binalarının altında kaldılar. Bunu gören Ayaz ve annesinin çığlıkları dört bir yanı inletti, yürekleri dağladı. Sadiye Hanımın gözü önünde biricik eşi ve biricik kızı onlarca ton betonların altında kalmıştı. Ayaz ve annesi çaresizlik içindeydi…
…Üzerlerinde akşam yatmadan önce giydikleri pijamalardan başka kıyafetleri yoktu. Ayaklarında ne çorapları ne de ayakkabıları vardı. Mevsim kış, vakit geceydi. Soğuk ve karanlığın ortasında çaresizce beklerlerken üzerlerine yağan yağmurla sırılsıklam olmuşlardı. Çınar ve ailesi kendilerince güvenli buldukları kuytu yerlere sığınmaya çalışıyorlardı. Sokaklar kendileri gibi felakete maruz kalmış insanlarla doluydu…