“Sen, beni hiç̧ bir zaman, hiç̧ bir zaman tanımayan; bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan öylesine geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?”  İsmini bilmediğimiz bir kadının ünlü roman yazarı R’ye yazdığı uzun bir mektuptan oluşan bu romanda Zweig, bir kadının iç dünyasına sızarak onun anılarını, yazara olan aşkını ve ölmeden önce hissettiklerini dile getiriyor.