“Yeni bir düş yeni bir mutluluktur.”

Petersburg’un büyülü yaz akşamlarında, güneşin bir türlü batmadığı o tuhaf gecelerde, yalnız bir hayalperest ile gözyaşlarını gülümsemeye dönüştürmeye çalışan genç bir kadının yolları kesişir. Dört gece boyunca anlatılan anılar, susularak verilen sözler ve kalpten geçen kelimeler, yalnızlıkla sarmalanmış iki ruhu görünmez bir bağla örer.

Dostoyevski, Beyaz Geceler’de aşkın en naif, en imkânsız ve en insani hallerinden birini dile getirir. Hayalle gerçeğin sınırında gezinen bu kısa roman, insan ruhunun derinliklerine usulca bir ışık tutar.