Bizler sevgiye aç insanlardık! Bizler ısınamayan, yüreği sürekli soğuk kalan, üşüyen çocuklardık. Bizi ısıtmayan battaniyeler için kavga etmeyi bize çok görmemek gerekirdi. Burası iyi değildi. Yaşlanmış bina ağlıyordu, kök salmış ağaçlar kesilmek istercesine dökmüştü yapraklarını. Gireni çıkarmamak için görevlendiren teller yorulmuştu, onlar da burada mahkûm kalmışlardı.

Burası iyi değildi. Bahar gelse bile çiçek açacak besini yoktu toprağın, toprak anasızdı. Kasvetli havanın etkisi değildi burayı saran, güneş sızsa bile aydınlatacak gibi değildi içimizdeki söndürülmüş ışığın odalarını. Bizlerin ışığını söndürmüşlerdi.