Karşı ufuklardaki akşam kızıllığına bakarak cevap verdi:

“Şu an bir ismim yok. Bir kimseyim sadece. İsmimi söylersem, o isme tanımlı hikâyem de çıkıp gelir ve beni içine çeker. Bir yere veya sınırlara değil, bir bütüne ait hissederim böyle yerlerde. Sen de isimsiz bir kimsesin gözümde, bu özde karşılaştığım ve karşılaşacağım insanlar da. Yani anlayacağın hepimiz, bir bütünün kendisiyiz veyahut isimsiz küçük birer zerresi...”