Bir müzik aleti, bir inancın sesi, hafızası ve kutsal metni haline nasıl gelebilir? Bu çalışma, bu sorunun izini 20. yüzyılın büyük ustası Ali Ekber Çiçek’in sanatında sürüyor. Alevi-Bektaşi geleneğinde “Telli Kur’an” olarak anılan bağlamanın bir çalgıdan öte, kelamın bedeni oluşunu ve söz ile sazın ayrılmaz bütünlüğünü inceliyor. Ali Ekber Çiçek’in, zakirlik misyonunu cemevlerinin mahrem ortamından dünya sahnelerine taşıyarak Alevi felsefesini mızrabıyla nasıl evrensel bir dile dönüştürdüğünü ortaya koyuyor. Bu kitap, bir müzisyenin biyografisinden çok, bir inancın bir enstrümanla yazdığı kader birliğinin hikayesidir.