Arkadiy ise tersine, babasına yardım etmese bile hiç olmazsa ona yardıma hazırmış gibi bir tavır takınmayı görev sayıyor, onu sabırla dinliyordu. Bir seferinde öğüt bile verdi, ama bunu öğüdü yerine getirilsin diye değil, ilgisini göstermek için yapmıştı.…
Zihninden ne düşünceler geçiyordu kim bilir! Hep geçmişi düşünüyordu. Yüzünde dikkatinin bir konuya toplandığını belli eden gergin, üzgün bir ifade vardı, insanın zihni yalnız anılarla uğraştığı zaman yüzünde bu ifade olurdu.