Yabancı gözlerin, dikkatlerin gölgesinde büyüyen çocuklar, kimliklerini korumakla kaybetmek arasında sıkışır. Yaşadıkları yer, bir suskunluk ülkesine; anlamın yittiği, yüreğin daraldığı bir diyara dönüşür. Buralarda yaşamak çetin bir varoluş kavgası gerektirir. Yaşamanın çetin bir varoluş kavgasına dönüştüğü yerlerde haksızlığın, zulmün ve adaletsizliğin karşısında dikilme tavrı her şeyi daha da güçleştirir. Azade’de adalet arayan bir kişi, uçsuz bucaksız boşlukta muhatap arıyor. Romanda yalnızca sesin yankı aradığı boşluk değil, satırların arasına sığınmış bir çığlık var. Bu çığlık, sessizliğin kabulleniş olup olmadığını sorguluyor.