“Evet, hem trajikti hem de komik, o gecede yaşadıklarımız. Hem bizi engelleyen en önemli sorunun nasıl aşılamayacağını kanıtlıyordu hem de nasıl aşılabileceği konusunda önemli ipuçları veriyordu. O geceyi birlikte yaşadığımız kişilerin çoğu şimdi hayatta değil. Kimileri 12 Eylül darbesine giden yolda faşist şiddet ve devlet zulmünde öldüler. Çeşitli nedenlerle ayakta kalabilenler ise ya hastalıktan ya da yaşlanarak… Tükenerek yaşamına kendi eliyle son verenler de oldu. Hâlâ hayatta olduğunu düşündüğüm üç kişinin nerede olduğunu bilmiyorum.
Hepsini saygıyla ve sevgiyle anacağım, ama gerçek isimleriyle değil. Anlatacaklarım, kişiler, olaylar ne kadar tanıdık gelirse gelsin (o dönemde herkes benzer olaylar yaşayabiliyordu), elinizdeki metnin büyük ölçüde kurgu, dramatik etki için zenginleştirilmiş bir anlatı olduğunu hep akılda tutmanız gerekecek. Bir de farklı zamanlardan ve farklı insanlardan söz ettiğimi…”
Ergin Yıldızoğlu’nun usta kaleminden, bir sosyalist kuşağın, 1970’lerden 2020’lere, Askeri darbeden Pandemiye, özverili yaşamlarına, rastlantıların, hataların, kaçan fırsatların ve tabii ki aşklarına dair bir anlatı…