Çayın başındaki mutlu çocuklardı onlar. En güzel oyuncakları kendi elleriyle yaparlardı. Dın dın Şakir´in tınılarıyla büyüdüler. Cennetin çocuklarıydı hepsi. Gözlerdeki ışık güneşten daha parlaktı. Zamana karşı koyamadı hiçbiri.
Göç yoluna düştüler, savruldular dört bir yana. Kervan yolda düzülürmüş.
Güç, şan, şöhret, mutluluk, aşk.
Göç kervanı düzülmüştü.
Kuşlar göçer, insanlar göçer.
Aşklar da Göçer Mi?