“Ne yapacağım ben seninle?”

“Mesela hiç bırakmayacağın bir aşk yapabilirsin.”

Yapabilirdi de... Çünkü onun elinde bir oyun hamurundan farkım yoktu. Ama o beni aldı, kendini eğlendirecek şekiller yaptı; bozdu, bir kalp yaptı benden, sonra ortadan ikiye ayırdı, tekrar dertop etti; kendini eğledi, derken sıkıldı ve kutusuna koyup çöpe attı. Ve ben şu an kutuda hapis kalmış bir çöpüm; lakin o zamanlar, o mutfakta bir kalp olacağımı düşünüyordum...

Bir aşk... Kime ait olduğu belli olmayan bir aşk. Benim sandım meğer en yakınıma ait olacakmış. En yakınım mı, benim artık bir yakınım yok ki! Bir tane yakınım vardı, bir anda en uzağım oldu. Aşkım nerede peki, aşkım Mervelerde kalacakmış, kalabilecek mi dersiniz?