Âşıklık geleneği ve âşık edebiyatı Türk kültür varlığının önemli bir parçasını oluşturmaktadır. Ozan-baksı geleneği, tarihi seyir içerisinde, yerini yerleşik yaşam kültürünün ürünü olan âşıklık geleneğine bırakmıştır. Dolayısıyla göçebe yaşam tarzının sanatçı tipi olan ozanın yerini yerleşik yaşam kültürünün sanatçısı olan âşık almıştır. XV. yüzyıldan sonra Anadolu’da görülmeye başlanan âşıklar, halkla iç içe yaşadıklarından, onların sözcülüğünü üstlenen, hayata bakışlarını ve estetik modellerini temsil eden bir edebiyat ortaya koymuşlardır.

Çukurova yöresi Türkiye’de âşıklık geleneğinin canlı bir şekilde yürütüldüğü birkaç bölgeden biridir. Özellikle Adana ve Osmaniye illerinde âşıklar geleneği yaşatmakta ve güncel konular dâhil her konuda ürünlerini ortaya koymaktadırlar. Osmaniye’deki âşıklık geleneğinin önemli temsilcilerinden biri de Âşık Dursun Yeşiloğlu’dur. Osmaniye’nin Düziçi ilçesinde yaşayan Yeşiloğlu, geleneksel kültürün varlığını güçlü bir şekilde devam ettirebildiği Osmaniye’nin zengin kültürel ortamında âşıklığını sürdürmektedir. Âşık Dursun Yeşiloğlu eserleriyle biçim, üslûp ve içerik açısından değerlendirildiğinde hem Anadolu sahası hem de Çukurova yöresi âşıklık geleneğini temsil eden ve bu geleneğe katkı sağlayan bir âşık olarak değerlendirilebilir. Âşıklık geleneği dâhilinde ve kültürel anlamda aktif bir kişi olan âşık, hem bu geleneğin gençlere sevdirilmesinde hem de gelecek kuşaklara aktarılarak yaşatılmasında katkı sunmaktadır.