Her çocuk, çevresini sorgulayarak büyür. Annesini, babasını, kardeşlerini, arkadaşlarını, mahallesini, ülkesini, hatta kendisini “sora sora” tanır. 
Duydukları, öğrendikleri bazen aklına yatar, bazen de yatmaz.
Yatmadığı konularda önce tartışır, sonra direnir, en sonunda kavga eder.
Ya o çocuğa anlatılan her şey büyük bir yalan ise…
Yani günün birinde annesinin, babasının, dilinin, dininin, hatta ülkesinin büyük bir yalan olduğunu öğrenirse…
Ve tüm bu yalanların, saygı duyulası büyük bir sevgiden kaynaklandığını anlayıp tartışamaz, sorgulayamaz, kavga edemez hale düşürse o çocuk… Yalanı, aldatılmayı, hayatının ters yüz edilmesini kabul etmek zorunda kalırsa…

Betül Erdoğan bu kez tamamen gerçek bir “mübadele” dramıyla çıkıyor okurun karşısına…
Ancak bugüne kadar okuduğunuz mübadele öykülerindeki “tek gerçeğin” aksine, herkesin kendi gerçeğinin “doğru” olduğunu anlatan bir roman bu… Okurken öğreneceğiniz, öğrendiğiniz her şeyin aslında başka bir gerçeği olduğunu keşfedeceğiniz, duygudan duyguya sürükleneceğiniz müthiş bir kurgu…
Okuduktan sonra günlerce etkisinden kurtulamadım ve aklımda hep aynı sorular uçuştu:
Ya ben de aslında bana öğretilen ben değilsem, acaba bu romanın kahramanı kadar sakin kalabilir miyim? 

Mustafa Mutlu