“Bir iki saat önceydi. Manastıra gidiyordum, arabamı devirdi. Öyle bir korktum ki hâlâ kalbim çarpıyor.”

“İyi de Amca siz uyuyordunuz!” dedi Mozglyakov şaşkınlık içinde.

“Ah evet, uyuyordum... Ama sonra yola koyuldum, Ama ben... Gerçekten belki de... Ne kadar garip!”

“İnanın rüya görmüşsünüz! Yemekten sonra yattınız, o zamandan beri mışıl mışıl uyuyordunuz.”

“Gerçekten mi?” Prens düşünmeye başladı. “Evet ya, belki de rüyaydı. Rüyamda gördüğüm her şeyi hatırlıyorum. Önce dehşet verici bir boğa gördüm, sonra da savcıyı gördüm, sanki onun da boynuzu vardı...”